Commercieel vastgoednotaris en vennoot bij Dirkzwager legal & tax John Wijnmaalen startte zijn carrière in 1997 bij één van de fusiekantoren van Dirkzwager. In zijn 25 jaar bij dit kantoor omarmde Wijnmaalen onder meer de overgang van een brede naar een gespecialiseerde praktijk, en de geboorte van de ondernemende notaris. ‘Ondernemer zijn vind ik belangrijker dan dat ik mij notaris mag noemen.’
‘Mijn vader was als Nederlands beroepsmilitair gestationeerd in het Duitse Seedorf. Heel even heb ik overwogen zelf ook beroepsmilitair te worden. Ik heb veertien jaar in Duitsland gewoond, ben naar het Duits gymnasium gegaan en ben daardoor tweetalig.
Eenmaal in dienst kwam ik vrij snel tot het besef dat het leger mij niet paste. Een mededienstplichtige die rechten gestudeerd had maakte mij enthousiast voor het recht als studie, en de beroepsmogelijkheden die de rechtenstudie biedt. Ik wilde in een traditioneel juristenberoep terechtkomen, als advocaat of notaris. Het notariaat sprak mij aan door de combinatie van fiscaal en civiel recht.‘Ik wilde niet afhankelijk zijn van de nukken van één man’
Na mijn rechtenstudie ben ik in 1997 direct begonnen bij De Vijf Zuylen Notarissen, dat in 2000 gefuseerd is met Dirkzwager. Ik heb dus maar één keer een sollicitatieprocedure hoeven doorstaan. De Vijf Zuylen bestond uit vier notarissen met een brede praktijk. Destijds wilde ik in de volle breedte van het notariaat werken bij een zuiver notariskantoor, maar niet bij een éénpitter. Ik wilde niet afhankelijk zijn van de nukken van één man. Na de fusie met Dirkzwager werd het kantoor groot genoeg voor specialisatie, en kwam de samenwerking met advocaten op gang.
In mijn vrij snel opgebouwde eigen commerciële vastgoedpraktijk vond ik mijn passie. In ongeveer 80 procent van de zaken ben ik partijnotaris. Dan sta ik meestal aan de zijde van de ontwikkelaar of verkoper. Mijn expertise is gebiedsontwikkeling, projectontwikkeling en de transactiepraktijk. Als ik alles opnieuw zou mogen doen, zou ik misschien advocaat worden. Anderzijds heb ik nu the best of both worlds. Het mooist vind ik de samenwerking met cliënten en de andere specialisten op kantoor, vooral met advocaten en fiscalisten. Ik ben hier als een vis in het water.
In mijn carrière heb ik een aantal ruzieboedels afgewikkeld. Dat is één van de moeilijkste takken van sport in het notariaat. In één van die zaken voerden de erfgenamen meer dan vijftig procedures, en gingen ze zeker vijf keer naar de Hoge Raad. Dat kan ik op zich wel, maar daar ligt mijn hart niet. In het commercieel vastgoed heb je met zakelijke partijen en belangen te maken. Daar speelt emotie soms ook een rol, maar op een ander, professioneler niveau. Ik werk graag met mensen die goed weten waar ze het over hebben.
Twintig jaar geleden ging ik aan de slag voor een tweetal cliënten die de gebiedsontwikkeling van een Vinex-locatie verzorgden. Dat zijn de langstlopende projecten uit mijn carrière. We zijn nu middenin het liquidatieproces van de laatste grondexploitatiemaatschappij. Het grootste vastgoedproject waaraan ik heb meegewerkt ging in 2001 over een belang van ongeveer 3,5 miljard euro. Met het team heb ik destijds een akte opgesteld van 1300 pagina’s. Een dierbare zaak was de begeleiding van de overdracht van het Radio Kootwijk-complex op de Veluwe. Ik vind het elke keer weer bijzonder als ik daar op de racefiets langsrijd.
De persoonlijke klik met een cliënt vind ik belangrijk. Je hoeft niet elke vrijdag met elkaar te borrelen; het gaat om wederzijds respect en vertrouwen. Ik vind het prettig om door de cliënt losgelaten te worden. Bijvoorbeeld wanneer de cliënt mij laat onderhandelen onder het motto: ik hoor de uitkomst wel. Daarvoor moet je elkaar goed begrijpen en vertrouwen.
De overgangsperiode van het notariaat als beschermde beroepsgroep naar een praktijk met vrije vestiging en vrije tarieven vond ik spannend. Die tijd betekende voor mij de geboorte van de notaris-ondernemer. Ondernemer zijn vind ik belangrijker dan dat ik mij notaris mag noemen. Het ondernemerschap vind ik mooi. Dirkzwager biedt de vrijheid om je ondernemend op te stellen. In 2010 zei ik: “Geef mij wat ruimte voor de oprichting van een German desk binnen ons kantoor.” Als native speaker leek mij dat door de nabijheid van de grens een logische stap. Aanvankelijk was dat aanmodderen, maar in 2011 lukte het een Duitse Rechtsanwältin aan te trekken. Daarmee kreeg de German Desk pas echt body. Ondernemerschap is durven vallen en opstaan. Het is kansen zien, en het lef hebben die op te pakken. Je moet niet bang zijn dat je onderuitgaat en op je snufferd valt. Daar word je sterk van.
Mijn vakgebied blijft continu in beweging, maar ik houd ook zelf dat academische vlammetje brandend. Ik heb bijvoorbeeld een Grotius-specialisatieopleiding Onroerend Goed gedaan, zit in de redactie van het tijdschrift Vastgoedrecht en probeer van tijd tot tijd te publiceren.
Mijn vader zei altijd: je moet er zélf voor zorgen dat je fluitend naar je werk gaat. Misschien ben ik wel een beetje een workaholic, maar ik voel me daar senang bij. Als ik het afspiegel aan mijn dochters, die beiden rechten studeren, dan heb ik niet het gevoel dat ik door hard werken iets heb gemist. Ik heb zelfs nog de ruimte gevonden om twaalf marathons te lopen.’
