De auteursrechtenclub BREIN heeft begin deze maand weer een succesje geboekt in haar niet aflatende strijd tegen het intellectuele jatwerk. De organisatie – die vooral bekend is van haar langdurige, moeizame maar uiteindelijk succesvolle strijd tegen film-download-sites – heeft voor elkaar gekregen dat als een internetprovider door de rechter gedwongen wordt een inbreukmakende site te blokkeren, ook alle andere internetaanbieders die site op zwart zullen moeten zetten.
Dat is de kern van het Convenant Blokkeren Websites, dat de ministers Sander Dekker van Rechtsbescherming en Stef Blok van Economische Zaken 4 november vol trots aan de Tweede Kamer stuurden. Beide bewindslieden hadden vanuit de coulissen de gezamenlijke internetaanbieders, de organisaties van auteursrechthebbenden en dus in de eerste plaats BREIN, tot dit moois gedreven.
Persoonlijk vind ik het nogal wiedes dat als een internetsite de auteursrechten schendt, of welke rechten dan ook, en daarom niet meer via internetprovider A, zeg Ziggo, benaderd mag worden, dat dan ook niet meer mag via internetprovider B, zeg KPN. Maar blijkbaar is dat te simpel gedacht, want BREIN moest tot voor kort tegen elke provider apart weer een procedure beginnen, met alle verspilde tijd, kosten en energie van dien.
Zo kon het zijn dat abonnees van Ziggo en XS4ALL na jarenlang procederen door BREIN, tot aan het Europees Hof van Justitie aan toe, een apert inbreukmakende site als The Pirate Bay niet meer konden bekijken, maar klanten van andere providers, zoals T-Mobile, nog wel. Het Zweeds platform waar illegaal ge-uploade Hollywood films toegankelijk werden gemaakt voor veel opgewonden tech-nerds – en misschien ook wel een enkele gewone filmliefhebber – gold jarenlang als het boegbeeld van de illegale filesharing cowboys. Dat is nu dus afgelopen en dat is winst.
Totdat ze weer iets nieuws bedenken. Want de drang om auteursrechten te omzeilen of simpelweg te negeren drijft menigeen tot ongekende creatieve hoogten. En niet alleen in de wereld van de liefhebbers van bewegend beeld.
Copy-paste
Regelmatig wordt mij gevraagd actie te ondernemen tegen websites die zonder toestemming (vooral) teksten en (een enkele keer) audio publiceren. Soms betreft het een beetje naïeve burger of ondernemer die meende, ter meerdere eer en glorie van zichzelf, zonder enig overleg een artikel te mogen publiceren waarin hij of zij door de verslaggever genoemd wordt (‘ik heb er toch zelf aan meegewerkt?’), maar vaker zijn het min of meer professionele websites die simpelweg copy-paste hele artikelen, of zelfs hele reeksen artikelen, één -op- één overnemen.
Vaak hebben die websites dan een contactadres in een ver of exotisch buitenland, orde grootte Oekraïne of Moldavië, zodat een stevige sommatiebrief uw bedrijfsjurist wel een lekker gevoel geeft, maar meestal weinig zoden aan de dijk zet. En ja, procederen in zo’n geval is ook weer zo wat.
Er valt van alles af te dingen op het auteursrecht. De zwerm belangenclubjes die menen recht te hebben op een stukje van de rechtentaart is wel heel groot. Als eenmaal een creatief werk is gecreëerd, moet voor elke scheet opnieuw worden afgerekend.
Melkkoe
En in sommige gevallen maken auteursrechthebbenden, vooral fotografen, het wel heel bont door licentie-vergoedingen te vragen die in geen verhouding meer staan tot de waarde van het geproduceerde werk of, vaker, de schade als gevolg van de inbreuk waar ze tegen opkomen. Auteursrecht als melkkoe.
Maar feit blijft dat vruchten plukken van de scheppende arbeid van anderen, en er niet voor betalen, gewoon jatwerk is. Daar kan wat mij betreft niet hard genoeg tegen worden opgetreden. Het zou mooi zijn als BREIN daar ook werk van ging maken als het geschreven werk betreft. Hopelijk dat de auteursrechten-pitbull dan ook in die gevallen het Convenant Blokkeren Websites met succes in stelling brengt.
