In een van mijn vorige bijdragen raadde ik enkele duurzame basics aan, waaronder ‘een mooi pak’ voor vrouwen. Goed, een vage omschrijving is dat wel. Terecht dat een nieuwsgierige lezer opmerkte: ‘hoe ziet zo’n mooi pak er dan uit?’ Dat hoop ik nu duidelijk te maken. Teaser: volg vooral níet de huidige pakkentrends. Hierover later meer.
De comeback van het ‘nieuwe damespak’ zette een paar jaar geleden in. Anders dan ooit tevoren is het pak oversized (lees: slobberig) en dikwijls verkrijgbaar in lollige fun colours. Het oogt hierdoor instant jong, fris en… vooruit, dat is zeker vernieuwend.
Maar het pak dat ik ga aanprijzen is radicaal anders: het is leeftijds- en tijdloos, veelzijdig en blinkt uit in techniek en tailoring.
Nog even de voordelen van een pak op een rijtje: je trekt het uit de kast en glijdt erin – net als een jurk – en het is geschikt voor elke gelegenheid. Voor een wild feestje te combineren met een kanten body en hoge hakken. Zakelijk: mooi met een (satijnen) blouse en loafers. Casual/stoer: (col)trui en sneakers.
Let op: wantrouw een pak onder de €1000. Een mooi pak is prijzig, wees dus zeer kritisch en schaf het niet impulsief aan. Laat je vooral niets aanpraten door het verkopend personeel van het type dat het verschil niet kan uitleggen tussen vicuña en kasjmier wol, en niet weet wat lyocell of elastan is. En je niet kan vertellen waarvan, als je veel reist, een goed kreukbestendig pak moet zijn gemaakt (strakgeweven worsted twill).
De snit van een pak is cruciaal. Het al eerder genoemde, alom aanwezige wijde pak, met een lang, wijd jasje mag nu dan een trend zijn (en een maatje meer flatteren) maar laat het hangen! Te veel (goedkope) stof. Een dergelijk oversized pak oogt al snel vormeloos & zakkig.
Afzakkende schouders
Ook laten hangen: dat andere trendy pak met de focus op heel brede, afzakkende schouders, te dragen met een ceintuur om het middel. Staat fantastisch in een modemagazine, maar oogt in real life ingewikkeld en bedacht. Snel doorlopen bij pakken in de ‘athleisure’ (samentrekking van athletic en leisure) sfeer, met sportieve details zoals verticale sportstrepen over de broekspijpen, elastiek of trekkoortjes in de taille. Blijf ook weg bij zuurstokkleuren. De gevaren hiervan: het pyjama-effect en het ‘daar heb je haar weer in pastelroze/citroengeel/grasgroen’.
Punt van aandacht zijn de revers; te smalletjes ogen ze als een zuinig mondje. Vul zelf in hoe dit overkomt. Over smal gesproken: wist je dat er merken zijn die doen aan maatdiscriminatie? Vooral Franse merken, waaronder Saint Laurent, bieden hun (prachtige!) pakken alleen aan in maatjes small of extra small (foei!).
Vooruit, nog wat namedropping van luxemerken die wél uitblinken in inclusieve damespakken: Theory, Stella McCartney, The Row en Proenza Schouler. Voor wie houdt van dessins, check Dries Van Noten. Wie flink wat heeft te besteden investeert in maatwerk. Maar weet wat je wil, doe je huiswerk op het web: kissing buttons, een rechte pijp of flared, type voering, wol(gewicht)?
Paardenhaar
Zelf zou ik een getailleerd, double breasted maatwerkpak bestellen met twee pantalons. Voor mijn perfecte jasje laat ik de kleermaker smokkelen met de taillering (door een iets hogere taille lijken mijn benen langer). Slankmakend zijn smalle schouders, met kleine kopmouwtjes, de revers royaal á la Tommy Nutter (jaren zestig, legendarisch trouwpak van Bianca Jagger). Voor de stevigheid laat ik het voorpand ouderwets voeren met paardenhaar.
Van de twee pantalons heeft het zomerse exemplaar recht gesneden (met lichte rek) pijpen die 10 centimeter boven de enkel eindigen. De winterse variant heeft een flared pijp. Steekzakken zitten bij beide modellen verwerkt in de zijnaad.
En de mannen? Ze boffen. Op pakkenvlak. De keuze is tegenwoordig reuze, zelfs met een halfbakken advies slaan ze niet snel een flater. Valkuilen zijn een foute das, en bij advocaten in maatwerk de kenmerkende broddelachtige Napolitaanse mouwinzet die handwerk moet suggereren. Zo lelijk en zo achterhaald. Tom Ford, raadsheren.
