LEGALE ZAKEN

Zakelijk nieuws / Juridisch perspectief

Thema

Carrière:

Juridicum Vitae: notaris Remco van der Kuijp

Notaris en architectuurhistoricus Remco van der Kuijp heeft sinds 15 jaar zijn eigen praktijk net buiten Rotterdam; Van der Kuijp Notariaat Strijen. Daarnaast is hij onder meer bestuurder bij Stichting Pensioensfonds Notariaat en docent ondernemingsrecht. Van der Kuijp begon zijn carrière bij het huidige Loyens & Loeff. ‘Ik heb snel de neiging ja te zeggen, want meestal opent dat nieuwe deuren.’

‘Ik heb lang getwijfeld tussen geschiedenis en rechten. Binnen mijn rechtenstudie trok het vakkenpakket van notarieel recht me het meest. Ik ben afgestudeerd in notarieel recht en fiscaal recht. Mijn vader was leraar, mijn moeder coupeuse. Ik kom niet uit een academisch milieu; dat is iets wat ik zelf heb moeten ontdekken.

Nadat ik in 1996 afstudeerde in notarieel recht ben ik gaan werken bij Loeff Claeys Verbeke, het latere Loyens & Loeff. Vanaf 1998 studeerde ik in de avonduren fiscaal recht, waarin ik in 2000 ben afgestudeerd. Bij Loyens & Loeff bleef ik tot 2005. Ik heb daar ongelooflijk veel geleerd, maar het was heel hard werken. Dat wilde ik niet eeuwig doen, dus besloot ik voor mezelf te beginnen.

Toen ik besloot zelfstandig notaris te worden, ben ik gaan rondbellen en heb ik mijn oor te luisteren gelegd. Via via kwam ik in 2006 bij een huis- tuin en keukenpraktijk net buiten Rotterdam terecht waarvan ik dacht: hier kan ik meteen aan de slag. Ik had de mazzel dat ik een klik had met mijn voorganger, die me zijn kantoor verkocht. Van der Kuijp Notariaat Strijen is een goed kantoor met negen medewerkers, een vaste clientèle en niet te veel gedoe. Ik heb alle vrijheid met betrekking tot mijn eigen agenda. Mijn personeel en klanten tevreden zien te houden is mijn grootste uitdaging.

In 2009 was het notariaat in crisis. Ik wilde iets doen ter afleiding, en koos voor een studie kunstgeschiedenis. Aan het einde van mijn Masters vroeg mijn begeleider me in korte tijd twee keer: ‘Waarom ga je geen proefschrift schrijven?’ Ik dacht: dit vraagt ze me geen derde keer, dus zei ik: ‘Daar heb ik wel oren naar.’ In 2015 werd ik buitenpromovendus. Ik heb in vijf jaar in deeltijd mijn proefschrift geschreven over twee 19e eeuwse Amsterdamse architecten; vader en zoon Salm. Een proefschrift is 1% inspiratie en 99% transpiratie. Ik heb ontzettend veel steun gehad van mijn vrouw. Vaak schreef ik op zondagochtend van 09:00 tot 14:00, zij zorgde ervoor dat ze met de kinderen weg was. Daarna waren we samen.

Er komen dingen op je pad. Natuurlijk moet je iets kunnen, en doen wat je leuk vindt. Maar je moet vooral de mazzel hebben dat mensen dat talent oppikken en je de kans geven daar een verdere stap in te maken. Die mazzel heb ik een paar keer gehad. Ik heb snel de neiging ja te zeggen, want meestal opent dat nieuwe deuren. Zo ben ik gevraagd lid te worden van onder meer het KNB-bestuur en dat van Stichting Pensioenfonds Notariaat. Ieder najaar geef ik twaalf colleges ondernemingsrecht bij de postacademische registercontrolleropleiding Erasmus School for Accounting & Assurance. Ik geloof niet in geluk afdwingen; geluk overkomt je. Maar ik geloof wel in kansen pakken. Alles wat ik op notarieel gebied doe sluit op elkaar aan, en er vindt een wisselwerking plaats. Dat vind ik leuk.

Kunstgeschiedenis heb ik altijd als hobby beschouwd. Ik sta ’s zaterdags niet langs het voetbalveld; dat interesseert me geen moer. Ik vind het leuk om boeken te lezen, of naar een galerie of museum te gaan. Of mijn hart bij kunstgeschiedenis of het recht ligt, is moeilijk te zeggen. Het prettige van een notariskantoor vind ik dat het praktisch is. Je krijgt vragen en die moet je oplossen. Ik doe interessante zaken, maar de academische uitdaging is er niet. En: recht is heel rationeel, kunstgeschiedenis juist niet. Voor mij is het prettig dat ik beide werelden heb.

Bij een nalatenschap zijn we ooit bijna tien jaar bezig geweest met de verkoop van een boerderij die stukje bij beetje ontmanteld moest worden. De eigenaar pleegde zelfmoord aan het begin van de economische crisis, het slechtst mogelijke verkoopmoment. Na afloop kreeg ik toch de erkenning dat het naar believen gegaan was. Soms word je tijdens zo’n proces als hinderlast of obstakel beschouwd. Je probeert als procesbegeleider die boel de goede kant op te krijgen, geduld te hebben en iedereen tevreden te houden. Je zegt dan: dit is echt een uitzonderlijke situatie, maar we zijn er bijna.

Ik heb een enorme frustratie met de Wwft: know your client. Het niveau daarvan is sinds 2015 schoksgewijs omhoog gekrikt; volgens mij had het soepeler gekund. Het melden van ongebruikelijke transacties en het controleren van je cliënt kost ongelooflijk veel tijd. En omdat mensen steeds sneller naar tuchtklachten en aansprakelijkheidsstellingen reiken, moet je eigenlijk vanuit aansprakelijkheden gaan denken; hoe heb ik mijn dossier zodanig op orde dat me dat niet overkomt? Als je niet steeds meer vastlegt, wordt het tegen je gebruikt. Dat controleren, vastleggen en dubbelchecken ontneemt me af en toe het plezier in het vak. Maar het is inmiddels part of life. Ik heb geleerd om tijdig een advocaat te raadplegen; “Hoe gaan we dit varkentje eens wassen?”’

Ferdinand Grapperhaus nieuwe topman Deloitte Legal

Ferdinand Grapperhaus is door Deloitte per 1 februari aangesteld als nieuwe topman van de tak die zich op juridische dienstverlening richt. De benoeming is aanvankelijk stilgehouden, in verband met de persoonlijke beveiliging van de oud-minister. Dat bevestigt het accountantskantoor na vragen van het FD. CDA’er Grapperhaus (1959) was van 2017 tot

Lees Verder >

Een nieuwe Job

Eerdere Berichten

Delen:

Twitter
LinkedIn
Email

Overzicht pagina:

Thema

Carrière:

Juridicum Vitae: notaris Remco van der Kuijp

Notaris en architectuurhistoricus Remco van der Kuijp heeft sinds 15 jaar zijn eigen praktijk net buiten Rotterdam; Van der Kuijp Notariaat Strijen. Daarnaast is hij onder meer bestuurder bij Stichting Pensioensfonds Notariaat en docent ondernemingsrecht. Van der Kuijp begon zijn carrière bij het huidige Loyens & Loeff. ‘Ik heb snel de neiging ja te zeggen, want meestal opent dat nieuwe deuren.’

‘Ik heb lang getwijfeld tussen geschiedenis en rechten. Binnen mijn rechtenstudie trok het vakkenpakket van notarieel recht me het meest. Ik ben afgestudeerd in notarieel recht en fiscaal recht. Mijn vader was leraar, mijn moeder coupeuse. Ik kom niet uit een academisch milieu; dat is iets wat ik zelf heb moeten ontdekken.

Nadat ik in 1996 afstudeerde in notarieel recht ben ik gaan werken bij Loeff Claeys Verbeke, het latere Loyens & Loeff. Vanaf 1998 studeerde ik in de avonduren fiscaal recht, waarin ik in 2000 ben afgestudeerd. Bij Loyens & Loeff bleef ik tot 2005. Ik heb daar ongelooflijk veel geleerd, maar het was heel hard werken. Dat wilde ik niet eeuwig doen, dus besloot ik voor mezelf te beginnen.

Toen ik besloot zelfstandig notaris te worden, ben ik gaan rondbellen en heb ik mijn oor te luisteren gelegd. Via via kwam ik in 2006 bij een huis- tuin en keukenpraktijk net buiten Rotterdam terecht waarvan ik dacht: hier kan ik meteen aan de slag. Ik had de mazzel dat ik een klik had met mijn voorganger, die me zijn kantoor verkocht. Van der Kuijp Notariaat Strijen is een goed kantoor met negen medewerkers, een vaste clientèle en niet te veel gedoe. Ik heb alle vrijheid met betrekking tot mijn eigen agenda. Mijn personeel en klanten tevreden zien te houden is mijn grootste uitdaging.

In 2009 was het notariaat in crisis. Ik wilde iets doen ter afleiding, en koos voor een studie kunstgeschiedenis. Aan het einde van mijn Masters vroeg mijn begeleider me in korte tijd twee keer: ‘Waarom ga je geen proefschrift schrijven?’ Ik dacht: dit vraagt ze me geen derde keer, dus zei ik: ‘Daar heb ik wel oren naar.’ In 2015 werd ik buitenpromovendus. Ik heb in vijf jaar in deeltijd mijn proefschrift geschreven over twee 19e eeuwse Amsterdamse architecten; vader en zoon Salm. Een proefschrift is 1% inspiratie en 99% transpiratie. Ik heb ontzettend veel steun gehad van mijn vrouw. Vaak schreef ik op zondagochtend van 09:00 tot 14:00, zij zorgde ervoor dat ze met de kinderen weg was. Daarna waren we samen.

Er komen dingen op je pad. Natuurlijk moet je iets kunnen, en doen wat je leuk vindt. Maar je moet vooral de mazzel hebben dat mensen dat talent oppikken en je de kans geven daar een verdere stap in te maken. Die mazzel heb ik een paar keer gehad. Ik heb snel de neiging ja te zeggen, want meestal opent dat nieuwe deuren. Zo ben ik gevraagd lid te worden van onder meer het KNB-bestuur en dat van Stichting Pensioenfonds Notariaat. Ieder najaar geef ik twaalf colleges ondernemingsrecht bij de postacademische registercontrolleropleiding Erasmus School for Accounting & Assurance. Ik geloof niet in geluk afdwingen; geluk overkomt je. Maar ik geloof wel in kansen pakken. Alles wat ik op notarieel gebied doe sluit op elkaar aan, en er vindt een wisselwerking plaats. Dat vind ik leuk.

Kunstgeschiedenis heb ik altijd als hobby beschouwd. Ik sta ’s zaterdags niet langs het voetbalveld; dat interesseert me geen moer. Ik vind het leuk om boeken te lezen, of naar een galerie of museum te gaan. Of mijn hart bij kunstgeschiedenis of het recht ligt, is moeilijk te zeggen. Het prettige van een notariskantoor vind ik dat het praktisch is. Je krijgt vragen en die moet je oplossen. Ik doe interessante zaken, maar de academische uitdaging is er niet. En: recht is heel rationeel, kunstgeschiedenis juist niet. Voor mij is het prettig dat ik beide werelden heb.

Bij een nalatenschap zijn we ooit bijna tien jaar bezig geweest met de verkoop van een boerderij die stukje bij beetje ontmanteld moest worden. De eigenaar pleegde zelfmoord aan het begin van de economische crisis, het slechtst mogelijke verkoopmoment. Na afloop kreeg ik toch de erkenning dat het naar believen gegaan was. Soms word je tijdens zo’n proces als hinderlast of obstakel beschouwd. Je probeert als procesbegeleider die boel de goede kant op te krijgen, geduld te hebben en iedereen tevreden te houden. Je zegt dan: dit is echt een uitzonderlijke situatie, maar we zijn er bijna.

Ik heb een enorme frustratie met de Wwft: know your client. Het niveau daarvan is sinds 2015 schoksgewijs omhoog gekrikt; volgens mij had het soepeler gekund. Het melden van ongebruikelijke transacties en het controleren van je cliënt kost ongelooflijk veel tijd. En omdat mensen steeds sneller naar tuchtklachten en aansprakelijkheidsstellingen reiken, moet je eigenlijk vanuit aansprakelijkheden gaan denken; hoe heb ik mijn dossier zodanig op orde dat me dat niet overkomt? Als je niet steeds meer vastlegt, wordt het tegen je gebruikt. Dat controleren, vastleggen en dubbelchecken ontneemt me af en toe het plezier in het vak. Maar het is inmiddels part of life. Ik heb geleerd om tijdig een advocaat te raadplegen; “Hoe gaan we dit varkentje eens wassen?”’

Eerdere Berichten

Juridicum Vitae: Bram Reinke

Als legal counsel bij het dynamische Panattoni Europe focust Bram Reinke op vastgoed en internationaal ondernemingsrecht. De eerste vier jaar van zijn carrière was hij

Lees Verder >

Delen:

Twitter
LinkedIn
Email

Overzicht pagina:

Privacy Cookies

Leuk dat u er bent. Nog even dit:

LEGALE ZAKEN maakt gebruik van cookies om het gebruik van de website te analyseren, om het mogelijk te maken content via social media te delen. Deze cookies worden ook geplaatst door derden. Wij gaan zorgvuldig met uw privégegevens om. Klik op ‘lees verder’ voor uitgebreide informatie.

Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in. 

Privacy Cookies

Leuk dat u er bent. Nog even dit:

LEGALE ZAKEN maakt gebruik van cookies om het gebruik van de website te analyseren, om het mogelijk te maken content via social media te delen. Deze cookies worden ook geplaatst door derden. Wij gaan zorgvuldig met uw privégegevens om. Klik op ‘lees verder’ voor uitgebreide informatie.

Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in.