LEGALE ZAKEN

Zakelijk nieuws / Juridisch perspectief

Thema

Carrière:

Juridicum Vitae: Simone de Lange

Simone de Lange is juridisch projectleider op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). Na een veelbelovende carrièrestart bij de Rijksoverheid werd ze op haar 27ste ernstig ziek, waardoor haar aanvankelijk internationale focus op een zijspoor raakte. Haar indrukwekkende drive om op hoog niveau door te blijven werken werd er niet minder om. ‘Ik had ervoor kunnen kiezen om in een makkelijker functie een beetje door te tuffen, maar dan zou ik me gaan vervelen. Het maakt me gelukkig om op een uitdagend niveau bezig te zijn.’

‘Ik ben in Leiden afgestudeerd in civiel recht en internationaal en Europees recht. In mijn tweede studiejaar werd ik uitgenodigd door het geheimzinnige Mordenate, een studiegenootschap voor uitmuntende rechtenstudenten. Dankzij Mordenate heb ik drie maanden in Parijs gestudeerd aan de Sciences Po en een postdoctoraal jaar voltooid in Oxford. 

Dat was zó’n inspirerende wereld, met zulke bijzondere mensen. Ik woonde bijvoorbeeld in een studentenhuis met de huidige koning van Bhutan. In Oxford had ik kunnen promoveren, maar ik wilde de praktijk in. Mijn keuzes heb ik altijd vrij gevoelsmatig gemaakt. 

Tijdens mijn studie werkte ik twee jaar bij een groot advocatenkantoor als juridisch medewerker. Bij zo’n kantoor draait veel om geld en uren, terwijl ik graag werk voor het publieke belang. Bij sommige zaken dacht ik: ik zou liever aan de andere kant staan. Dat vond ik lastig, net als de hiërarchische structuur en soms zeer hoge werkdruk waar niet iedereen tegen bestand bleek.

Vanaf 2002 volgde ik een tweejarige opleiding aan de Academie voor wetgeving en overheidsjuristen, naast een baan op de juridische afdeling van Verkeer en Waterstaat die al snel werd overgeheveld naar Economische Zaken. Het kon bij de Academie allemaal niet op; we hadden een leuke klas, uitstekende docenten en veel studiereizen en teambuildingsuitjes. Voor Buitenlandse Zaken werkte ik in Brussel bij de permanente vertegenwoordiging van Nederland bij de EU. Bij het EU Hof van Justitie in Luxemburg zat ik naast de Nederlandse vertegenwoordiger, we hadden gezamenlijk een pleidooi bedacht.Dat is gaaf als je 24 bent.

Vlak na mijn overstap naar Justitie kreeg ik leukemie. Ik was toen 27. Twee jaar lang moest ik behandelingen ondergaan; het internationale is daardoor op een zijspoor geraakt. Je zou kunnen zeggen dat ik na ruim 17 jaar nog steeds herstellende ben. Ik heb nooit een terugval gehad, dus dat is een succesverhaal.

Maar mijn ziekte heeft veel impact gehad, ook op mijn carrière. De reactie van mijn collega’s was warm, maar voor een enkeling was ik toch een beetje afgeschreven. Iemand zei: je echtgenoot heeft toch een goede baan, waarom wil je überhaupt nog werken? Inmiddels is er meer ervaring met begeleiding van ex-(kanker)patiënten op de werkvloer. Zo’n onbeholpen reactie zou echt niet meer kunnen. Ik heb zelf moeten uitvinden hoe je het beste terugkeert naar je werk. Je weet niet in hoeverre je herstelt en of je energie weer terugkomt; dat was proefondervindelijk.

Het is verstandig open te zijn naar collega’s en nieuwe werkgevers, anders kunnen verkeerde aannames ontstaan. Omdat mijn immuunsysteem minder goed werkte, was ik best vaak ziek. En wanneer ik heel moe ben, zien mensen het soms niet aan me. Terwijl het voor mij dan moeilijk is om iemand goed te volgen of iets te onthouden. Ik houd heel erg van wandelen, doe sinds mijn vijftiende aan yoga en ben graag met vrienden en familie. Die dingen helpen me een gezonde balans te bewaren. 

Het ministerie heeft veel geduld gehad; in het bedrijfsleven of de advocatuur was ik allang weggeweest. Na twee jaar behandelingen kon ik in theorie al ontslagen worden. Daarna kon ik een lange periode weinig werken. Sinds 2010 werk ik weer 24 uur, het absolute minimum voor dit soort banen. Gelukkig is je werk flexibel indelen en thuiswerken tegenwoordig heel normaal. Sinds COVID werk ik overwegend digitaal, waardoor ik bijna nooit meer virussen oploop. Daardoor voel ik me veel beter. 

Sinds ruim acht jaar ben ik projectleider in grote wetgevingstrajecten, vaak met een eigen team. Op het Ministerie van BZK ben ik specifiek ingehuurd om naar aanleiding van de kinderopvangtoeslagaffaire onder andere de Algemene wet bestuursrecht mensgerichter te maken. Soms wordt te veel uitgegaan van een calculerende burger, terwijl veel mensen niet eens weten hoe een wet in elkaar zit. We bekijken daarom: hoe kun je rekening houden met onvermogen? Stelt de overheid niet te hoge eisen aan wat van burgers verwacht mag worden? 

Boeiend aan het wetgevingsvak vind ik dat je op een hoog abstractieniveau moet kunnen nadenken en tegelijkertijd moet weten hoe een wet uitwerkt in de praktijk. Vanuit verschillende disciplines samenwerken aan politiek gevoelige dossiers vind ik daarbij het leukst. Bij Justitie was ik projectleider wet- en regelgeving in het programma Grenzen en Veiligheid. Daarvoor werkte ik aan het humaner maken van het stelsel voor vreemdelingenbewaring. Die mensen vielen onder een gevangenenregime, terwijl een vreemdeling natuurlijk niet strafrechtelijk gedetineerd is. Soms is iets juridisch kloppend, terwijl je er zelf niet helemaal achter staat. Dat hoort erbij. Je werkt voor een bewindspersoon, ongeacht zijn of haar politieke kleur. Loyale tegenspraak is daarbij heel belangrijk. 

Helemaal stil moeten staan terwijl iedereen om me heen carrière maakte was flink incasseren. Ik moest accepteren dat mijn carrière anders zou lopen dan verwacht.Zonder mijn ziekte had ik misschien bij een internationale organisatie gewerkt of meer verdiend. Maar dankzij mijn ervaring kan ik heel goed relativeren, en bijvoorbeeld denken: status, dat boeit helemaal niet. Persoonlijke belevenissen zijn veel belangrijker. Elke dag geniet ik van basale dingen, en ik maak heel scherp mijn keuzes. Dat is een meerwaarde, ook al had ik mijn ziekte liever niet meegemaakt. 

Ik had ervoor kunnen kiezen om in een makkelijker functie een beetje door te tuffen, maar dan zou ik me gaan vervelen. Het maakt me gelukkig om op een uitdagend niveau bezig te zijn. Voordat ik ziek werd wisselde ik vaak van functie, maar met een kwetsbare gezondheid wordt dat toch wat spannender. Gesprekken met een professional van Intercoach gaven me het benodigde vertrouwen voor de uitstap van Justitie naar BZK.’

Ferdinand Grapperhaus nieuwe topman Deloitte Legal

Ferdinand Grapperhaus is door Deloitte per 1 februari aangesteld als nieuwe topman van de tak die zich op juridische dienstverlening richt. De benoeming is aanvankelijk stilgehouden, in verband met de persoonlijke beveiliging van de oud-minister. Dat bevestigt het accountantskantoor na vragen van het FD. CDA’er Grapperhaus (1959) was van 2017 tot

Lees Verder >

Een nieuwe Job

Eerdere Berichten

Delen:

Twitter
LinkedIn
Email

Overzicht pagina:

Thema

Carrière:

Juridicum Vitae: Simone de Lange

Simone de Lange is juridisch projectleider op het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). Na een veelbelovende carrièrestart bij de Rijksoverheid werd ze op haar 27ste ernstig ziek, waardoor haar aanvankelijk internationale focus op een zijspoor raakte. Haar indrukwekkende drive om op hoog niveau door te blijven werken werd er niet minder om. ‘Ik had ervoor kunnen kiezen om in een makkelijker functie een beetje door te tuffen, maar dan zou ik me gaan vervelen. Het maakt me gelukkig om op een uitdagend niveau bezig te zijn.’

‘Ik ben in Leiden afgestudeerd in civiel recht en internationaal en Europees recht. In mijn tweede studiejaar werd ik uitgenodigd door het geheimzinnige Mordenate, een studiegenootschap voor uitmuntende rechtenstudenten. Dankzij Mordenate heb ik drie maanden in Parijs gestudeerd aan de Sciences Po en een postdoctoraal jaar voltooid in Oxford. 

Dat was zó’n inspirerende wereld, met zulke bijzondere mensen. Ik woonde bijvoorbeeld in een studentenhuis met de huidige koning van Bhutan. In Oxford had ik kunnen promoveren, maar ik wilde de praktijk in. Mijn keuzes heb ik altijd vrij gevoelsmatig gemaakt. 

Tijdens mijn studie werkte ik twee jaar bij een groot advocatenkantoor als juridisch medewerker. Bij zo’n kantoor draait veel om geld en uren, terwijl ik graag werk voor het publieke belang. Bij sommige zaken dacht ik: ik zou liever aan de andere kant staan. Dat vond ik lastig, net als de hiërarchische structuur en soms zeer hoge werkdruk waar niet iedereen tegen bestand bleek.

Vanaf 2002 volgde ik een tweejarige opleiding aan de Academie voor wetgeving en overheidsjuristen, naast een baan op de juridische afdeling van Verkeer en Waterstaat die al snel werd overgeheveld naar Economische Zaken. Het kon bij de Academie allemaal niet op; we hadden een leuke klas, uitstekende docenten en veel studiereizen en teambuildingsuitjes. Voor Buitenlandse Zaken werkte ik in Brussel bij de permanente vertegenwoordiging van Nederland bij de EU. Bij het EU Hof van Justitie in Luxemburg zat ik naast de Nederlandse vertegenwoordiger, we hadden gezamenlijk een pleidooi bedacht.Dat is gaaf als je 24 bent.

Vlak na mijn overstap naar Justitie kreeg ik leukemie. Ik was toen 27. Twee jaar lang moest ik behandelingen ondergaan; het internationale is daardoor op een zijspoor geraakt. Je zou kunnen zeggen dat ik na ruim 17 jaar nog steeds herstellende ben. Ik heb nooit een terugval gehad, dus dat is een succesverhaal.

Maar mijn ziekte heeft veel impact gehad, ook op mijn carrière. De reactie van mijn collega’s was warm, maar voor een enkeling was ik toch een beetje afgeschreven. Iemand zei: je echtgenoot heeft toch een goede baan, waarom wil je überhaupt nog werken? Inmiddels is er meer ervaring met begeleiding van ex-(kanker)patiënten op de werkvloer. Zo’n onbeholpen reactie zou echt niet meer kunnen. Ik heb zelf moeten uitvinden hoe je het beste terugkeert naar je werk. Je weet niet in hoeverre je herstelt en of je energie weer terugkomt; dat was proefondervindelijk.

Het is verstandig open te zijn naar collega’s en nieuwe werkgevers, anders kunnen verkeerde aannames ontstaan. Omdat mijn immuunsysteem minder goed werkte, was ik best vaak ziek. En wanneer ik heel moe ben, zien mensen het soms niet aan me. Terwijl het voor mij dan moeilijk is om iemand goed te volgen of iets te onthouden. Ik houd heel erg van wandelen, doe sinds mijn vijftiende aan yoga en ben graag met vrienden en familie. Die dingen helpen me een gezonde balans te bewaren. 

Het ministerie heeft veel geduld gehad; in het bedrijfsleven of de advocatuur was ik allang weggeweest. Na twee jaar behandelingen kon ik in theorie al ontslagen worden. Daarna kon ik een lange periode weinig werken. Sinds 2010 werk ik weer 24 uur, het absolute minimum voor dit soort banen. Gelukkig is je werk flexibel indelen en thuiswerken tegenwoordig heel normaal. Sinds COVID werk ik overwegend digitaal, waardoor ik bijna nooit meer virussen oploop. Daardoor voel ik me veel beter. 

Sinds ruim acht jaar ben ik projectleider in grote wetgevingstrajecten, vaak met een eigen team. Op het Ministerie van BZK ben ik specifiek ingehuurd om naar aanleiding van de kinderopvangtoeslagaffaire onder andere de Algemene wet bestuursrecht mensgerichter te maken. Soms wordt te veel uitgegaan van een calculerende burger, terwijl veel mensen niet eens weten hoe een wet in elkaar zit. We bekijken daarom: hoe kun je rekening houden met onvermogen? Stelt de overheid niet te hoge eisen aan wat van burgers verwacht mag worden? 

Boeiend aan het wetgevingsvak vind ik dat je op een hoog abstractieniveau moet kunnen nadenken en tegelijkertijd moet weten hoe een wet uitwerkt in de praktijk. Vanuit verschillende disciplines samenwerken aan politiek gevoelige dossiers vind ik daarbij het leukst. Bij Justitie was ik projectleider wet- en regelgeving in het programma Grenzen en Veiligheid. Daarvoor werkte ik aan het humaner maken van het stelsel voor vreemdelingenbewaring. Die mensen vielen onder een gevangenenregime, terwijl een vreemdeling natuurlijk niet strafrechtelijk gedetineerd is. Soms is iets juridisch kloppend, terwijl je er zelf niet helemaal achter staat. Dat hoort erbij. Je werkt voor een bewindspersoon, ongeacht zijn of haar politieke kleur. Loyale tegenspraak is daarbij heel belangrijk. 

Helemaal stil moeten staan terwijl iedereen om me heen carrière maakte was flink incasseren. Ik moest accepteren dat mijn carrière anders zou lopen dan verwacht.Zonder mijn ziekte had ik misschien bij een internationale organisatie gewerkt of meer verdiend. Maar dankzij mijn ervaring kan ik heel goed relativeren, en bijvoorbeeld denken: status, dat boeit helemaal niet. Persoonlijke belevenissen zijn veel belangrijker. Elke dag geniet ik van basale dingen, en ik maak heel scherp mijn keuzes. Dat is een meerwaarde, ook al had ik mijn ziekte liever niet meegemaakt. 

Ik had ervoor kunnen kiezen om in een makkelijker functie een beetje door te tuffen, maar dan zou ik me gaan vervelen. Het maakt me gelukkig om op een uitdagend niveau bezig te zijn. Voordat ik ziek werd wisselde ik vaak van functie, maar met een kwetsbare gezondheid wordt dat toch wat spannender. Gesprekken met een professional van Intercoach gaven me het benodigde vertrouwen voor de uitstap van Justitie naar BZK.’

Eerdere Berichten

Juridicum Vitae: Bram Reinke

Als legal counsel bij het dynamische Panattoni Europe focust Bram Reinke op vastgoed en internationaal ondernemingsrecht. De eerste vier jaar van zijn carrière was hij

Lees Verder >

Delen:

Twitter
LinkedIn
Email

Overzicht pagina:

Privacy Cookies

Leuk dat u er bent. Nog even dit:

LEGALE ZAKEN maakt gebruik van cookies om het gebruik van de website te analyseren, om het mogelijk te maken content via social media te delen. Deze cookies worden ook geplaatst door derden. Wij gaan zorgvuldig met uw privégegevens om. Klik op ‘lees verder’ voor uitgebreide informatie.

Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in. 

Privacy Cookies

Leuk dat u er bent. Nog even dit:

LEGALE ZAKEN maakt gebruik van cookies om het gebruik van de website te analyseren, om het mogelijk te maken content via social media te delen. Deze cookies worden ook geplaatst door derden. Wij gaan zorgvuldig met uw privégegevens om. Klik op ‘lees verder’ voor uitgebreide informatie.

Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in.