Sjoerd Oosterhuis procedeert als group legal counsel bij Vlisco Netherlands, dat luxe waxstoffen produceert voor met name de Afrikaanse markt, graag en vaak tegen internationale inbreukmakers. Hiervoor was hij 11,5 jaar advocaat bij Holland van Gijzen, AKD Prinsen van Wijmen en Fender Advocaten. Vanuit het besef dat niemand onkwetsbaar is, houdt Oosterhuis zijn hoofdfocus op zijn drie kinderen.
‘Als bestuurder bij internationale studentenvereniging AIESEC leerde ik pas actief na te denken over mijn eigen ambities. Ik besefte hoe bevoorrecht je bent als Nederlandse student. Omwille van mijn bestuursfunctie heb ik mijn studie twee jaar op pauze gezet; met dank aan mijn ouders was dat mogelijk.
In 2006 begon ik als stagiair bij Holland van Gijzen in de transactie- en ondernemingsrechtpraktijk. Na ruim vier jaar stapte ik over naar AKD Prinsen van Wijmen. Bij Holland van Gijzen was het al hard werken, bij AKD ging daar nog een schepje bovenop. Regelmatig zat ik tot 02:00 of 03:00 op kantoor als ik de dag daarna een closing had. Ik zat in een mooi en kameraadschappelijk team, en was in een levensfase waarin ik volop gas kon geven.
Dat veranderde toen ik trouwde en nadacht over kinderen. Intussen overleed mijn schoonvader in 2010 veel te jong aan darmkanker, en kreeg ik drie jaar later zelf een ontstoken hartzakje. Die ontsteking ontstond door een griepvirus dat op de verkeerde plek belandde. Als dat niet op tijd behandeld wordt, kun je overlijden aan een hartstilstand. Ze waren er keurig op tijd bij, maar ik besloot toen dat ik later niet wil terugkijken en denken: ik heb hard gewerkt, maar was het genoeg? Dat gevoel werd nog sterker toen ons oudste kind geboren was.
Intussen stapte ik over naar Fender Advocaten, een niche ondernemingsrechtkantoor in Eindhoven. Fender was opgericht door vier oud-collega’s van Holland van Gijzen, dus ik wist dat dat wel zou klikken. Maar je blijft toch in diezelfde transactiepraktijk zitten en bij vlagen knetterhard werken. Als advocaat ga je buiten werktijden vaak naar allerlei netwerkevents om opdrachten binnen te halen; dat zag ik niet langer voor me. Als je zo’n klein meisje thuis hebt wil je er voor haar zijn en niet uitgewrongen op de bank zitten. Bovendien wilden we graag een tweede kindje. Inmiddels heb ik er drie.
Een ex-collega wees me in 2017 op de vacature group legal counsel bij Vlisco, dat op dat moment te koop stond. Vlisco Groep zit zowel in Nederland als in West- en Centraal Afrika; regionen waar je normaal gesproken niet zo snel verzeild raakt als Nederlandse advocaat. Vlisco’s hoofdkantoor zit in Helmond, maar de voornaamste handel vindt in Afrika plaats. Onze stoffen worden exclusief in Nederland gemaakt; onze fabrieken in Ghana en Ivoorkust maken de Afrikaanse merken GTP, Woodin en Uniwax. We hebben daarnaast kantoren in Benin, Togo, Niger en DRC. Vóór COVID reisde ik voor Vlisco naar China, DRC, Ivoorkust, Benin en Togo. Dat geeft extra cachet aan je werk.
De familie Fentener van Vlissingen bouwde 175 jaar geleden de Vlisco-fabriek in Helmond om Indonesische batik machinaal de produceren. Maar in tegenstelling tot in Indonesië werd machinaal gemaakte Vlisco-batik als Europees luxemerk wél heel aantrekkelijk gevonden in West-Afrika, dat op de route naar Indonesië lag. Lokale stammen en volkeren koppelden vanuit hun eigen cultuur allerlei verhalen en namen aan onze dessins. Als Europees luxemerk zijn we daardoor onderdeel geworden van de Afrikaanse cultuur; dat is heel bijzonder.
Vlisco staat bekend als het Gucci van Afrika. In Afrika heeft het bedrijf veel last van import van Chinese imitatie-Vlisco, en ik ben verantwoordelijk voor de bescherming van onze merken. Ik geniet van procederen tegen inbreukmakers. We produceren onze luxueuze stoffen met een waxtechniek en verschillende kleurbehandelingen; best een intensief en bijna ambachtelijk proces.
In China, India en Thailand wordt het gewoon digitaal geprint, vaak op keihard polyester. Er zijn partijen die zelfs onze merklabels kopiëren. IT Suppliers monitoren de online verkoop van imitaties; zelf praten we bijvoorbeeld met Chinese douanemedewerkers. Douanecontroles zijn in Afrika niet zo goed geregeld als in Europa, en ook procederen is daar een lastig verhaal. Daarbij is in West- en Centraal Afrika het intellectueel eigendomsrecht nog in ontwikkeling. Via onze lokale preferred suppliers procederen we wel in Europa, de VS en in China.
In onze vestiging in DRC speelt een fraudezaak. De directrice en mensen van het hoger management maakten geen duidelijk onderscheid tussen bedrijfsbezit en persoonlijk bezit, ontdekten we na een interne klokkenluidersmelding. Sindsdien zijn we verwikkeld in diverse leerzame en tijdrovende procedures. Als corporate M&A-advocaat ben ik nooit eerder bij dit soort materie betrokken geweest.
Qua werk-privébalans is Vlisco niet ineens een luilekkerland. Het is druk, daar houd ik van. Mijn persoonlijke agenda is gelukkig wel wat overzichtelijker geworden. Vlisco is in 2017 te koop gezet. Vorig jaar pas verkocht het Britse investeringsfonds Actis het bedrijf aan de Nederlandse investeringsgroep Parcom; dat was een tijdrovend en ingewikkeld proces. Bij IE-zaken werk ik met verschillende tijdszones en processtukken, ‘s weekends kan ik zomaar een e-mail of telefoontje krijgen over inbeslagnames door internationale douanes.’
