De verdachten maakten volgens het hof misbruik van een nadeel van bestaande beleggingen in Amerikaanse levensverzekeringen. Als een verzekerde langer leefde dan een vooraf bepaalde datum, kregen beleggers geen uitkering. De verdachten haalden beleggers volgens het hof over te investeren, door te garanderen dat ze hun geld zouden terugkrijgen, met een fors rendement.
Als een verzekerde van een Amerikaanse polis niet was overleden op de vooraf bepaalde datum, zou een ‘herverzekeraar’ alsnog uitkeren. Maar volgens het hof wisten de verdachten vanaf het begin dat betrouwbare verzekeringsmaatschappijen dit risico niet wilden dekken. Daarom gingen ze in zee met een bedrijf dat op papier herverzekering bood.
Vervolgens keerden de mannen de inleg van andere deelnemers uit als een verzekerde nog niet was overleden op de vastgestelde datum. Aan de deelnemers vertelden de verdachten dat de uitkering van een verzekeringsmaatschappij kwam. Zij maakten dit ook bekend in de pers.
Luxe levensstijl
Beleggers in de levensverzekeringen maakten hun geld over naar iemand in Amerika, die betrokken was bij een trust. De beleggers werd verteld dat behalve deze persoon niemand bij het ingelegde geld kon. Maar deze persoon werkte voor de verdachten, en de verdachten beschikten over het geld van de beleggers. Dat geld gebruikten ze volgens het hof voor een luxe levensstijl. Ook sluisden ze geld weg naar buitenlandse vennootschappen.
Het gerechtshof legde een hogere gevangenisstraf op dan geëist vanwege de grote schaal van de oplichtingspraktijken en het gewetenloze handelen van de verdachten. Ze werden veroordeeld voor valsheid in geschrift, oplichting, witwassen en deelname aan een criminele organisatie. Om de maatschappij te beschermen tegen de verdachten, legde het hof hen na het uitzitten van de celstraf ook een beroepsverbod op. Ze mogen dan vijf jaar lang het beroep van financieel dienstverlener niet uitoefenen en geen financiële producten verkopen.