Kantoren krijgen hun mensen maar amper weer naar kantoor terug. Studenten komen moeilijker naar college en ook het bedrijfsleven ondervindt problemen om hun mensen weer binnenshuis te krijgen. Ik begrijp van werkgevers dat ze op terugkeer naar het bureau geen al te grote druk durven zetten. Wie weet komt er in het najaar weer eens een rare corona variant waardoor jouw mensen weer veel meer thuis moeten werken.
Ik hoorde afgelopen week van een New Yorkse bedrijfsjurist dat het beleid mandatory twee dagen werken op kantoor is. Van een ander groot bedrijf hoorde ik dat je bij een full time werkweek geacht wordt drie dagen op kantoor te zijn. Een hoofddocent van de UVA stuurt alleen dan een Zoom link om het college realtime en online te volgen, indien de student dat vooraf heeft aangevraagd en een goede reden voor zijn afwezigheid heeft.
Het allermeest ben ik verbaasd dat het zoveel moeite kost mensen weer terug op kantoor te krijgen. Heeft onze beroepsgroep zich zo voorbeeldig aangepast dat de omslag ‘terug’ gewoon niet meer goed lukt? Is men blij van het kantoorjuk bevrijd te zijn?
Begrijp me goed, zo rigide als het op de meeste plekken vóór corona was (‘thuis werken doen we hier niet’), daar moeten we zeker niet naar terug. Maar dit nieuwe fenomeen is met name voor de ingroei van startende collega’s een groot probleem. Weliswaar zag ik in interviews een paar goede voorbeelden voor opvang van jonkies voorbijkomen, maar geen van de voorbeelden waren mijns inziens goed genoeg om blijvend te zijn. Met andere woorden: het waren niet meer dan redelijk goede en tijdelijke hulpmiddelen.
Vergelijk
Of het goed is om de starters zelf te bevragen weet ik niet. Wat voor een vergelijk hebben zij; voor velen is het immers een eerste baan? Heb je dan kritiek op je werkgever of zie je dan goed hoe het beter kan? Nee, natuurlijk niet.
Het grote probleem is dat er nog niets is dat het kantoorleven echt op een goede manier vervangt, en de begeleiding van jongeren goed faciliteert. En als ik het nog wat scherper zeg: het zijn met name de meerdere-jaars en de senioren die genieten van de voordelen van het thuiswerken, moeilijk de terugkeer naar kantoor aanvaarden en daarmee ook de opvang en het leerproces van jongeren op kantoor aan anderen overlaten.
Teruggaan naar kantoor is méér dan alleen de vraag hoe je het best of het meest efficiënt kunt werken. Het is een soort verplichting die je aangaat aan het geheel. Er zijn dagen dat ik liever alles buiten de deur doe, en een wijntje drink onderweg voor ik naar huis ga. Maar zodra ik mijn verplichtingen stelselmatig ga ontwijken, is er iets anders aan de hand.
Ik wens alle werkgevers veel succes met het opnieuw creëren van een goede werksfeer die mensen uitnodigt om te komen, en zich mede over starters te ontfermen. En als dat lastig is, probeer dan eens te bedenken hoe je zelf ooit gestart bent. Misschien helpt dat?
