Enerzijds roepen dat je als advocaat-onderzoeker onafhankelijk bent, en anderzijds met de civiele advocaat afstemmen ‘welke elementen de rapportage idealiter zou moeten hebben om een maximaal effect te hebben in de civiele procedures’: dat gaat niet samen, stelt de Amsterdamse Raad van Discipline. Advocaat Aldo Verbruggen handelde in de zaken van ondernemer Gerard Sanderink tegen zijn voormalige vriendin ‘opportunistisch en misleidend’, en wordt daarom vier maanden voorwaardelijk geschorst.
Het is de Nederlandse poldervariant op Johnny Depp – Amber Heard: ondernemer Gerard Sanderink van Centric die een relatiebreuk met Brigitte van Egten uitvecht bij diverse rechterlijke instanties. Centraal staat een hoog oplopend arbeidsconflict: Van Egten werd door Sanderink ontslagen bij een van de dochterondernemingen na beschuldigingen van fraude.
De zaak escaleert als Sanderink e-mails met persoonlijke informatie over Van Egten naar de media stuurt. Daarbij is gebruik gemaakt van haar zakelijke account bij de dochteronderneming. Van Egten stapt naar de voorzieningenrechter en die kwalificeert de handelwijze van Sanderink als niet legitiem, en ‘misbruik’. Onderzoek door een ‘onafhankelijk bureau’ – waarbij ook de e-mail mag worden onderzocht – moet helderheid verschaffen over de beschuldigingen van Sanderink aan het adres van Van Egten.
Interview
Sanderink – formeel diens BV – wijst Verbruggen aan als advocaat-onderzoeker. Die acht zichzelf een gekwalificeerde onderzoeker, die in staat is om onafhankelijk van opdrachtgever Sanderink zijn werk te doen. Uit de eerste brief van Verbruggen aan Van Egten blijkt daar weinig van: de ‘wederrechtelijke onttrekking van goederen’ en ‘niet-gemelde schadelijke nevenactiviteiten’ worden daar meteen als feiten gepresenteerd. Wederhoor heeft dan nog niet plaatsgevonden: Verbruggen stelt voor dat Van Egten een interview afstaat naar aanleiding van zijn voorlopige bevindingen ‘opdat u in de gelegenheid bent uw visie hierop te geven’.
Van Egten en haar advocaat Paul Tjiam zien de bui hangen. Het is een ‘vooringenomen e-mail’. ‘U gebruikt in uw uitnodiging aan mijn cliënte het woord “waarheidsvinding”. Ondanks het feit dat een van de kernwaarden van een advocaat “partijdigheid” is, ga ik ervan uit dat u in het licht van het bovenstaande het waarheidsgehalte van de informatie die u van uw cliënten ontvangt, nauwgezet zult wegen en nauwgezet zult beoordelen, aangezien dit van invloed kan zijn op de door u uit te brengen rapportage.’
Kers
Verbruggen maakt het nog bonter door zijn rapportage naar Sanderink te sturen in Word, zodat die met track changes en comments ‘herkenbaar’ opmerkingen kan toevoegen. Van Egten krijgt die gelegenheid niet.
Kers op de taart is een e-mail van Verbruggen aan Sanderink, waarin hij zich bereid verklaart om de strategie af te stemmen met de civiele advocaat van Sanderink: ‘Daarbij hebben we de verbanden besproken tussen ons onderzoekswerk en het rapport en deze procedures. (…) Wij hebben bezien welke onderwerpen we voldoende body kunnen geven zonder de desbetreffende hoofdstukken (…) uit het rapport volledig prijst te geven. (…) we spraken af dat verweerster (Verbruggen, L.W.) de civiele advocaat zal voorzien van een narrative, met daarbij onderliggende bewijsstukken. Ik heb daarbij ook een beetje geselecteerd op publiciteit.’
Het kan allemaal niet door de beugel, stelt de Raad van Discipline. Verbruggen opereert ‘opportunistisch en misleidend’ in het fraudeonderzoek dat hij in opdracht van Sanderink verricht. ‘De raad rekent dit verweerder ernstig aan. Op de zitting heeft verweerder er bovendien nauwelijks blijk van gegeven dat hij in dit opzicht met een zekere mate van zelfreflectie naar zijn eigen handelen en houding kan kijken en daarover nadenken’, aldus de raad.
