Ondernemer Julius Kousbroek (foto, ex-payrollingbedrijf WePayPeople) en ondernemingsrechtadvocaat Hidde Reitsma (AMS Advocaten) werkten samen aan de afwikkeling en structurering van enkele bedrijven. ‘Ik zou het wel leuk vinden om curator te zijn, net als Hidde. Dat is de meest ondernemende tak van de advocatuur. Je runt steeds een tijdje een bedrijf. Eigenlijk bespottelijk dat je daarvoor advocaat moet zijn, want de meeste advocaten kunnen niet goed rekenen.’

Reitsma: ‘Mijn eerste klus voor Julius was de afwikkeling van zijn vorige bedrijf. Ik kende hem van de netwerkbijeenkomsten van de Ronde Tafel Amsterdam, sinds 2009. Omdat ik al wist wat er speelde, kon ik verkennen wat er mogelijk was, dan kun je het ijzer meteen smeden als het heet is.’

Kousbroek: ‘Het was een klein chauffeursbedrijf, voor privéchauffeurs op afroep. Om me op mijn nieuwe onderneming te kunnen focussen, moest ik het andere bedrijf verkopen. Samen met Hidde hebben we toen in het verkoopcontract slim opgenomen dat de koper klant zou worden bij het nieuwe, payrollingbedrijf WePayPeople. Dat was een soort verrekenbeding, waardoor het bedrijf toch nog best veel opbracht. De verkoopovereenkomst had Hidde goed opgeschreven. Toen ik later wat gebrouilleerd raakte met de koper, kon ik zeggen: kijk het maar na in het contract, betaal nou maar gewoon!’

Portaal

Reitsma: ‘Het was “the proof of the pudding” voor de samenwerking. Voor het payrollingbedrijf heb ik daarna de overeenkomsten op papier gezet. Julius had de visie om een motor te bouwen die tienmaal zo groot kon worden, zodat je kunt opschalen. Dus gestandaardiseerde diensten, geleverd door zo weinig mogelijk handjes. Een portaal met weinig mensen die de dossiers innemen, een goede back office en een engine die de aanmelding faciliteert.’

Kousbroek: ‘De markt voor payrolling kwam toen net op, in 2008. Het was een diffuse markt, het was ingewikkeld om te zien wat zoal de prijs was. We begonnen offertetrajecten om te zien wat de concurrenten deden. Wat toen opviel was dat de prijzen en daarmee de marges heel erg uiteenliepen. We gingen marketen dat we de goedkoopste en de beste waren. Daarvoor moesten we dan wel de variaties zoveel mogelijk beperken en standaardiseren. En dat vergt goede en flexibele overeenkomsten.’

Reitsma: ‘De klanten waren kleine uitzendbureaus, met hun eigen eindklanten. WePayPeople maakte er een dienst van de facturatie en administratie te verzorgen. Het was zaak de geldstroom van de eindklanten naar de leverancier te verleggen.’

Kleine marge

Kousbroek: ‘Want we wilden zekerheid. Veel van die uitzendbureaus hadden de achterkant niet op orde, zodat wij last hadden van ontevreden eindklanten en ontevreden uitzendkrachten. Dat hun kasstroom niet op orde was, was een risico voor ons. We hadden namelijk maar een kleine marge. Het uitzendbureau rekende bijvoorbeeld twintig euro per uur, wij factureerden zestien euro: vijftien euro aan loonheffingen, dus één euro marge voor ons. Dan moest het uitzendbureau de kasstroom wel op orde hebben. Als ze niet zouden betalen, hadden wij er geen zicht en controle op. Dan konden we niks. Ik vroeg Hidde: hoe krijgen we zekerheid?’

Reitsma: ‘Toen hebben we de vordering van de eindklant op het uitzendbureau openbaar verpand aan WePayPeople, die dan de eigen marge met het uitzendbureau kon afrekenen. Dat geeft cash controle. Later heb ik nog meegewerkt aan de verandering van de bedrijfsstructuur, en begin 2020 kon Julius een mooie verkoopdeal doen .’

Kousbroek: ‘Aan een Amerikaans private-equityfonds. Nu ben ik bezig met een onlinemarketingbedrijf en een bedrijfsverzamelgebouw. De rechtspersonen voor de ondernemingen zijn genoemd naar bergpassen. Dat komt ook door Hidde, hij is een wielrenner.’

Reitsma: ‘Julius is een goede manager, hij heeft veel juridische risico’s weg gemanaged, is niet verslaafd aan juridisch advies. Hij begrijpt het mechanisme van conflicten en heeft een neus voor wat kansrijke en kansloze procedures zijn.’

Kousbroek: ‘Daar is ook wel leergeld voor betaald. Ik zat in drie of vier rechtszaken, dan weet je hoe in een rechtszaal de hazen lopen. En ik lees de stukken en probeer me in de tegenpartij te verplaatsen.’

Reitsma: ‘Ik zie nog weleens mensen die een advocaat willen inzetten voor een bepaalde emotie, of voor een onwrikbaar standpunt. Dan vind ik het prettiger als de klant zich goed realiseert waar hij staat, en dat heeft Julius.’

Curator

Kousbroek: ‘Veel advocaten hebben er een handje van om tot het gaatje te gaan, terwijl de kwestie zich daar niet voor leent, omdat het duidelijk is wie er gelijk heeft. Zo stond ik weleens met iemand op de gang, en zei: “Kom op zeg, je hoort toch wat de rechter net heeft gezegd?!” Ik zou het trouwens ook wel leuk vinden om curator te zijn, net als Hidde. Dat is de meest ondernemende tak van de advocatuur. Je runt steeds een tijdje een bedrijf. Eigenlijk bespottelijk dat je daarvoor advocaat moet zijn, want de meeste advocaten kunnen niet goed rekenen.’

Reitsma: ‘Als curator moet je inderdaad begrijpen waar de business zit, waar er nog jus in de failliete onderneming zit, en waar niet meer. Je bent vier tot zes weken bezig met een doorstart. Met de nieuwe herstructureringswet [de WHOA, sinds januari jl., L.H.] is het onderhandelingsspel met de stakeholders nog belangrijker geworden. De juridische lijkschouwing wordt van ondergeschikt belang. Wat is de beste deal, qua behoud van werkgelegenheid, coherentie van product, en natuurlijk geld voor de schuldeisers. Dat zijn hele intensieve projecten voor de doorstart.’