De jurist met een vaste contactpersoon bij een bedrijf: vaak kennen ze elkaar al jaren. Hoe werken ze samen? Wat gooien ze over de schutting? Manager human resources Mariëlle den Elsen (foto) van Esri Nederland – een softwareleverancier voor geografische informatiesystemen – en arbeidsrechtadvocaat Fleur van Bree volgden elkaar door diverse bedrijven en kantoren, en hebben geleerd van een haastige ontslagzaak.
Den Elsen: ‘Bij een vorige werkgever hebben we intensief samengewerkt toen de directie van het jonge bedrijf vrij abrupt besloot dat er mensen weg moesten. Een donderslag bij heldere hemel voor de betreffende medewerkers. Het was net voordat de Wet werk en zekerheid in werking trad. De directie dacht wel goed uit de rechtszaak te kunnen komen, met de informatie die voorhanden was.’
Van Bree: ‘Er moesten vijf mensen weg en men dacht op basis van de toen geldende regels relatief makkelijk een ontbinding te kunnen krijgen. Op zich begrijpelijk. Om procedures te voorkomen wilde het bedrijf ook best wat betalen. Eén van de medewerkers wilde niet onderhandelen en nam een goede advocaat in de arm. Er bleken in die zaak toch niet genoeg argumenten te zijn om te procederen. Gevolg was een gevoelige orenwassing bij de kantonrechter. Uiteindelijk is er op de gang geschikt, maar voor meer dan het bedrijf eigenlijk wilde.’
Den Elsen: ‘Fleur werd er aanvankelijk wel op aangekeken – terwijl wijzelf niet voldoende dossier hadden aangelegd.’
Van Bree: ‘Na een paar maanden was de kou bij de directie gelukkig uit de lucht. En Mariëlle nam het mij ook niet kwalijk. We hielden een goede band.’
Volgen
Den Elsen: ‘Toen ik ooit een HR-afdeling opzette, kwam ik in contact met Fleur. Mijn bedrijf was klant van haar toenmalige kantoor. Zij vertrok naar een ander kantoor, en ik wilde haar volgen want haar opvolgers kenden mijn bedrijf niet. Waardoor het langer duurde om hen duidelijk te maken hoe de dingen bij mijn bedrijf tot stand waren gekomen. Met Fleur was de slagkracht groter.’
Van Bree: ‘Klanten meenemen naar een ander kantoor is natuurlijk nooit leuk. Maar ik heb er uiteindelijk toch goede afspraken over kunnen maken.’
Den Elsen: ‘De samenwerking met Fleur was altijd goed. Mijn voorganger bij mijn huidige bedrijf had een ander advocatenkantoor, maar ik kon mijn eigen advocatenkantoor kiezen. Ik kan erg goed met Fleur sparren, dus werken we nog steeds met elkaar, ook nu ze een eigen kantoor is begonnen.’
Minder ontslagkwesties
Van Bree: ‘Esri Nederland heeft een langere traditie van corporate besluitvorming en er spelen veel minder ontslagkwesties dan bij het bedrijf waar we het net over hadden. We hebben nu wat minder vaak contact dan voor Mariëlles overstap en het werk is verschoven van individuele ontslagzaken naar meer strategisch werk. Dat vind ik niet jammer, integendeel. Dat er soms wat minder werk is betekent niet dat de relatie voorbij is, dat ik niet meer nodig ben.’
Den Elsen: ‘Dit bedrijf telt veel hoogopgeleide medewerkers, en medewerkers worden ook mondiger. Daarom is het fijn dat we kunnen overleggen over welke kant een zaak op kan gaan, als die zich aandient.’
Van Bree: ‘Ik vind het ook leuker werk om aan de voorkant te zorgen dat het traject goed verloopt, dan dat je later de rommel moet opruimen, wat soms het geval is. Zo ben je meer van waarde en ik schep er plezier in om conflicten te voorkomen.’
Den Elsen: ‘Na diverse werkgevers aan mijn kant en verschillende kantoren aan Fleurs kant zie je hoe het beleid en de strategie van een bedrijf veel invloed hebben op hoe trajecten lopen. Ik zei verleden week nog tegen Fleur: zal ik dit en dat morgen gaan doen of moet ik je dan volgende week bellen omdat ik me in de nesten heb gewerkt? Voor mij maakt het trouwens niet uit dat ze nu voor zichzelf is gaan werken. Ik ben meer verbonden met de persoon die het doet, en merk geen verschil of er een kantoor achter zit. Ze is altijd bereikbaar.’
Knoet
Van Bree: ‘Ik vroeg me verleden jaar, toen ik het eigen kantoor begon, wel af: wie wil er met een eenpitter verder? Nu blijkt toch de relatie met de cliënt erg belangrijk te zijn, en vooral de manier waarop je je werk doet. De opgelegde tijd- en werkindeling in het grotere kantoorverband voelde voor mij steeds meer als knoet. En ik merkte dat ik veel werk haalde uit mijn eigen netwerk. Nu kan ik mijn eigen koers bepalen en kiezen wat voor advocaat ik wil zijn. En ik denk dat ik nu misschien nog meer dan voorheen bezig ben met hoe ik scherp blijf, want daar moet ik nu zelf voor zorgen. Onder andere door mijn wekelijks jurisprudentieoverleg met vier andere arbeidsrechtadvocaten.’
Den Elsen: ‘Voor een korte periode zou ik Fleurs werk wel willen doen. Ik vind veel dingen leuk, en in haar vak kijk je op een andere manier. Dan help je om iets zo goed mogelijk op te lossen. Maar ik hou toch vooral van het bouwen aan iets moois, met oog voor hoe een medewerker kan groeien. Steeds weer arbeidszaken doen, zou ik op een gegeven moment saai vinden.’
Spanning
Van Bree: ‘Ik zou niet van positie willen wisselen. Ik ben verslaafd aan de spanning en de afwisseling in mijn vak. En je verandert natuurlijk ook in je werk. Ook de werkrelatie verandert: Mariëlle en ik zijn gegroeid, sinds we elkaar leerden kennen. De advocaat die ik nu ben had misschien in die zaak bij dat andere bedrijf ook anders gehandeld. Juridisch was het misschien niet verkeerd, maar in de communicatie had ik nu misschien gezegd: dit moet je gewoon niet doen, dit gaat catastrofaal aflopen. Maar ja, water onder de brug.’
