Een windmolen die misschien wel de helft meer stroom levert, minder kabaal maakt en waarvan de bouw minder CO2 uitstoot. Vijf jaar geleden was dat zo’n prettige propositie dat verschillende partijen veel geld investeerden in Mega Wind Force, het bedrijf uit Delft dat de windmolen ontwikkelt. Ze hopen dat het bedrijf €18 mln waard is, als het eenmaal op stoom is.
Maar zover is het nog even niet, want de aandeelhouders maken nu al jaren ruzie. De Ondernemingskamer stelde anderhalf jaar geleden tijdelijk bestuurder Kees Willemse aan om het bedrijf in rustiger vaarwater te krijgen. En een paar maanden later plaatste de Ondernemingskamer de aandelen onder beheer.
De aandeelhouders verzoeken de rechter donderdag 10 december 2020 om het tijdelijke bestuur te beëindigen, en Willemse wil dat ook wel, want hij heeft na lang zoeken een nieuwe investeerder gevonden. Wervelwind, een conglomeraat van allerlei mensen die geloven in de revolutionaire windmolen, is bereid zoveel geld te investeren dat de opgelopen schulden kunnen worden betaald en dat eindelijk de eerste testturbine kan worden geproduceerd.
Dat werd hoog tijd, aldus Willemse, want ‘het bedrijf is nu technisch failliet, dat moeten we niet vergeten’. Het bedrijf heeft zo dringend geld nodig dat Willemse met de nieuwe investeerder al een overeenkomst heeft getekend en met een voorschot het personeel en de huur van het gebouw heeft betaald, wat al maanden niet meer was gebeurd. Ook vroeg hij de patentbureaus om coulance, anders dreigden zelfs de rechten op de vinding verloren te gaan.
Verwatering
Die overeenkomst is tegen het zere been van de bestaande aandeelhouders. Want zij worden daardoor geconfronteerd met verwatering van hun aandelen. De nieuwe partij krijgt 82% van de aandelen, voor vier miljoen euro, zodat de huidige aandeelhouders nog maar 18% hebben van een bedrijf dat voorlopig toch niet zoveel waard blijkt. ‘De OK-bestuurders willen ons nog net voor hun vertrek dat Wervelwind-plan opdringen, terwijl we nog zó hebben gevraagd dat ze geen onomkeerbare handelingen zouden verrichten,’ aldus de vertegenwoordiger van aandeelhouders Ankibe b.v. en 3Dames b.v.
Ook de vertegenwoordiger van aandeelhouder Rikus b.v., in conflict met de andere aandeelhouders, voelt zich genegeerd door de tijdelijk bestuurder. En meent net als de andere aandeelhouders dat die het bedrijf toch wel erg veel salaris heeft gekost. ‘Mega Wind Force is een klein winkeltje waarin veel schulden en narigheid zitten die opgelost moeten worden.’
Maar hoe?
De huidige aandeelhouders hebben inmiddels ook diverse geldschieters gevonden, maar Willemse heeft daar geen vertrouwen in. De afgelopen anderhalf jaar heeft hij met deze aandeelhouders gesproken. Hij had partijen tot 5 oktober jl. de tijd gegeven, maar ze kwamen niet met levensvatbare voorstellen. ‘En daarna, zelfs nu ter zitting, komen er ineens wel toezeggingen.’
Termijnen
De onderbouwing ervan stelt hem niet gerust. En: ‘Ik heb als bestuurder in het bedrijfsleven genoeg biedingen meegemaakt, ook van grote partijen. Je moet je daarbij altijd aan termijnen houden, anders benadeel je de anderen die wél op tijd zijn.’
In ruil voor een voorschot, waarmee het personeel en de patenten betaald konden worden, voerde Willemse exclusieve gesprekken met het Wervelwind-consortium. En tekende hij uiteindelijk de overeenkomst met die partij. ‘Maar het bedrijf is van de aandeelhouders, niet van de tijdelijk bestuurder,’ merkte de vertegenwoordiger van Rikus b.v. verontwaardigd op. Ook deze aandeelhouder had een investeerder gevonden, die enkele miljoenen wilde investeren.
‘Zonder veel garanties? Dat is wel vreemd voor een ex-bankier,’ reageert advocaat Léon Graal, die optreedt voor Willemse. ‘De windmolen waar het om gaat is een nieuw technisch product, dat is altijd risicovol. Tijdens de ontwikkeling kan het anders uitpakken dan verwacht. Misschien is er iets met de koeling, misschien levert het toch minder stroom op…’
Corona
‘In de gesprekken met investeerders heb ik geprobeerd op 10 miljoen te komen,’ aldus Willemse zelf. ‘Maar dat lukte niet. Bij ruziënde bestaande aandeelhouders zijn moeilijk investeerders te vinden, en door corona loopt het ook allemaal veel minder. Zonder testgenerator is het een mooie innovatie – maar een die alleen nog op papier bestaat.’
Daarom was Willemse zo gericht op het behoud van de patenten en de ontwikkeling van het testmodel. ‘Natuurlijk, ik begrijp de teleurstelling, de lagere waardering van het bedrijf bij de aandelenmissie bepaalt de verwatering van de bestaande aandelen. Maar met denkbare bonusregelingen en dergelijke kan een latere waardevermeerdering voor de oorspronkelijke aandeelhouders nog oplopen tot enkele miljoenen.’
Gespreksleider
‘Hoe nu verder’, vraagt Gijs Makkink, voorzitter van de Ondernemingskamer na vier uur zitting, met vijftien betrokkenen en advocaten. ‘Zegt u het maar. Er zijn nu ineens allerlei voorstellen. Wilt u nog een week verder praten, met een gespreksleider die wij kunnen aanwijzen? Om te zien of er een combinatie kan worden bereikt, zodat het bedrijf ook meer waard kan worden? Of zijn wij aan zet? U heeft ons er niet mee als u om een beschikking vraagt, want dat is ons werk en we hebben een leuk vak. Maar ik waarschuw u: er zijn altijd winnaars en verliezers.’
De partijen willen de bijl nog niet laten vallen. Ze gaan het nog een week proberen, al is Wervelwind nogal sceptisch. De gespreksleider zal niet door Mega Wind Force worden betaald, maar met een bepaalde verdeelsleutel door de huidige aandeelhouders en toekomstige investeerders. Ook Makkink lijkt er niet echt in te geloven: ‘Als u het daarover van tevoren al niet eens kunt worden, vergeet dan ook maar de rest van de gesprekken.’
